Ontdek de Achterhoek

Bos, heide, open velden en het Achterhoekse coulisselandschap. Tijdens een buitenrit door het nieuwe Ruiter- en Mennetwerk Achterhoek kun je het allemaal tegenkomen. Een leuke bonus voor onderweg: laat je paard heerlijk afkoelen in rivier de Slinge of spot flamingo’s!

Tekst Linde Peters Beeld Fleur Louwe

We verzamelen op de sfeervolle woonboerderij van Marja Ribbers, in het Gelderse Barchem. Haar Fjord Coldy (18) staat al gepoetst klaar. “Ik reed vroeger wel paard, maar daarna jaren niet meer. Totdat we zestien jaar geleden hiernaartoe verhuisden. Met een weiland, schuur en bos aan huis, pasten paarden daar natuurlijk perfect bij. Ik begon met mennen en dat bevalt mij heel goed. In de beginjaren reed ik vaardigheid, tegenwoordig mendurance.” 
Henk Krabbenborg en zijn dochter Cato gaan vandaag ook mee. Henk werd op latere leeftijd door het paardenvirus aangestoken door zijn vrouw en dochters. “Voor Vaderdag kreeg ik ooit een proefles op de manege cadeau. Ik was zo enthousiast dat ik diezelfde middag nog een rijbroek kocht”, vertelt Henk, terwijl hij zijn paard Odin (9) opzadelt. Zijn dochter Cato rijdt op Jack (11), een grote New Forest-pony. “Iedere zondagochtend maken we een buitenrit. In deze omgeving ben ik weleens geweest, maar deze route ken ik nog niet. Ik ben heel benieuwd”, zegt Cato.  
Stappend arriveert Floor Simon met haar 20-jarige Fjord Anna en daarmee is het gezelschap compleet. “Anna en ik vormen al tien jaar een combinatie. Mijn zus en ik verzorgden haar eerst en toen we zes jaar geleden verhuisden, namen we Anna over.” Floor woont in Barchem en kent de omgeving goed. “We hebben bos, heide, zandpaden en open stukken. Je zult het zien, het is hier prachtig.”  

‘Het is hier zo mooi, echt genieten’

renata van meurs en mano draven voorop, renata's vriendin djilan boelen volgt met bliksem

Nieuw netwerk  
Van dat laatste blijkt niets gelogen als we een paar minuten later onderweg zijn. Marja met haar enkelspan voorop, daarachter volgen Henk, Cato en Floor. Eerst een paar honderd meter over de openbare weg, daarna volgt een brede zandweg door een prachtig open veld. Er mogen hier geen auto’s komen en het is er heerlijk rustig. We horen alleen een geluid van een witte, opvliegende reiger. “Deze route is onderdeel van het nieuwe Ruiter- en Mennetwerk Achterhoek, dat later dit jaar beschikbaar komt”, vertelt Marja. “Dat komt tussen Lochem, Borculo, Ruurlo en Vorden. Ik heb als vrijwilliger meegedacht in de werkgroep die bijdraagt aan de totstandkoming van het routenetwerk. Ik ken de omgeving goed, omdat ik jarenlang met een groep vrijwilligers de Barchemse Paardenvierdaagse organiseerde. Veel van die routes zijn verwerkt in het nieuwe netwerk.” (zie kader Ruiter- en Mennetwerk Achterhoek).  

djilan met haar schimmel en renata met haar bonte paard stappen naast elkaar over het brede ruiter- en menpad

Ruiter- en Mennetwerk Achterhoek

Werknemercoöperatie Centroide bedacht, in opdracht van de KNHS, het Ruiter- en Mennetwerk Achterhoek. “We streven ernaar om het netwerk begin van het vierde kwartaal uit te rollen. We zijn nog in gesprek of het een digitaal netwerk wordt of een met bewegwijzering. Dat heeft te maken met de medewerking vanuit de gemeenten”, vertelt Han van den Heuvel, regisseur van Centroide.  
Ruiter- en Mennetwerk Achterhoek biedt ongekende mogelijkheden als je gevarieerde routes wilt rijden. Het nieuwe netwerk beslaat vooral de driehoek Barchem, Lochem en Vorden. “Daar kun je in de toekomst verschillende dagtochten rijden. Een deel van het routenetwerk hoort bij de Gelderland Trail. Dat is een nieuwe lange-afstandroute van 180 kilometer, opgedeeld in tien etappes, die je allemaal ook als dagtocht kunt rijden. Deze loopt vanaf Winterswijk tot aan het Nationaal Hippisch Centrum in Ermelo. De Gelderland Trail is nog in de maak en komt direct achter het Ruiter- en Mennetwerk Achterhoek aan”, vertelt Han. 


renata beloont haar paard mano

Het Stelkampsveld  
“Zullen we een drafje pakken?”, vraagt Marja aan de ruiters. “Ja, hoor!” De paarden van Floor, Henk en Cato draven relaxt achter de koets aan. Ze gaan dwars door Natura 2000-gebied Het Stelkampsveld. Graslanden, houtwallen, essen, bosjes en heide met vennen vormen een mooie afwisseling. In dit beschermde natuurgebied groeien veel zeldzame plantensoorten, zoals klokjesgentiaan, parnassia en wolfsklauwmos. “Het Stelkampsveld is bijna geheel in eigendom van Staatsbosheer en Natuurmonumenten. De boeren die hier zaten, zijn weggekocht via ruilverkaveling en het land is teruggeven aan de natuur”, weet Marja. Een gedeelte van het bos werd gekapt, de grond afgegraven en de bodem vernat. Als we dit deel passeren, zien we veel ganzen in het water. “Het water is al flink gezakt. Dit stond het grootste deel van het jaar blank. We hadden hier ook veel ooievaars en even zelfs flamingo’s”, vertelt Marja.

Eigenwijze Fjorden 
“Ho, ho.” Coldy heeft er zin in. “Ze blijft altijd maar gaan. Op dit brede zandpad trek ik normaalgesproken graag een galopje. Bij een dressuurproef kreeg ik ooit een aantekening van de jury. De neusriem zou te strak zitten, want de jury hoorde haar snurken. Met die neusriem was echter niks aan de hand, ze wil gewoon heel graag”, lacht Marja. Fjord Anna lijkt zich daarentegen totaal niet druk te maken. Floor rijdt haar sinds drie jaar bitloos en daar maakt haar paard dankbaar gebruik van door af en toe een hapje gras mee te pakken. Ook krijgt Anna de lachers op haar hand als ze nieuwsgierig haar neus steekt in de camera van cameravrouw Imke, die achterop de koets zit.

djilan en renata laten hun paarden bliksem en mano aan elkaar snuffelen

‘Graslanden, houtwallen, essen, bosjes en heide met vennen vormen een mooie afwisseling’

Door het water  
Voor de brug gaat de groep linksaf. Ze vervolgen hun weg via een smal, dichtbegroeid graspad richting de doorwaadbare plaats in het water. Daar kun je het riviertje de Slinge oversteken. Marja en Coldy gaan als eerste. Ze stappen rustig en beheerst door het water. Dat staat best hoog en komt tot aan de bovenkant van de wielen van de menwagen. Daarna volgt Floor: “Met warm weer ga ik hier vaak naartoe. Het kostte mij wel wat training voordat Anna het water in ging, maar tegenwoordig doet ze het heel makkelijk.” Ook de paarden van Henk en Cato hebben geen last van watervrees. Jack neemt zelfs af en toe een slokje water. Marja: “Tijdens de Barchemse Paardenvierdaagse was dit altijd dé publiekstrekker. Helaas is dit nu gestopt vanwege de vergrijzing van onze menvereniging. Met een andere groep willen we hier in de omgeving volgend jaar wel weer een mendurance en endurance organiseren.”
De route gaat verder door een mooi en smal bospad dat hoort bij ‘t Galgenveld. “Bij dit soort paden moet ik altijd oppassen dat mijn zweep niet ergens in de struiken verdwijnt”, lacht Marja.

Mooiste plekje van Gelderland  
Als we het bos uitkomen, passeren we boerderijmuseum de Lebbenbrugge, waar de tijd heeft stilgestaan. Bezoekers kunnen hier het Achterhoekse leven van rond 1900 ervaren. “De omgeving rondom de Lebbenbrugge werd een paar jaar geleden in een radioprogramma van Omroep Gelderland uitgeroepen tot mooiste plekje van Gelderland”, vertelt Marja vol trots. Het gezelschap steekt hier de Slinge nogmaals over, dit keer via een houten brug. De paarden stappen er braaf overheen. Alleen de pony van Cato vindt het eerst nog wat spannend, maar volgt toch al snel zijn maatjes. Niet veel later arriveert het gezelschap weer op de boerderij van Marja. Zij vertelt: “In deze omgeving zijn veel zandpaden, maar die zitten in het nieuwe ruiter- en mennetwerk niet allemaal aan elkaar vast. Je zult ook het Achterhoekse coulisselandschap ontdekken via boerenweggetjes en B-weggetjes. Een heel enkele keer moet je een provinciale weg oversteken. Maar over het algemeen kun je hier heerlijk rustig en afwisselend rijden. Het is hier zo mooi, echt genieten!”

Uitstapjes in de omgeving  
In de buurt van Barchem kun je ook leuke dingen zonder paard doen. Zo heb je in Ruurlo een klimbos en het grootste doolhof van Europa. Museum More in Gorssel is een aanrader voor kunstliefhebbers. De plaatsen Lochem en Zutphen zijn de moeite waard om te bezoeken en in de omgeving kun je heerlijk fietsen en wandelen.

boswachter rinke luijten wijst in de verte en staat naast renata die op mano zit

Marja en Coldy zijn perfecte gidsen en laten de ruiters de mooiste plekjes uit de omgeving zien. 

communicatie boswachter susanne blommaert aait bliksem op de hals

Het nieuwe Ruiter- en Mennetwerk Achterhoek beslaat vooral de driehoek Barchem, Lochem en Vorden.

renata op mano en djilan op bliksem stappen van achteren gezien in de verte weg

 DE HEKSENLAAK

blik vanaf de auto van boswachter rinke, waarbij we uitkijken op een lang zandpad

Eline Baerts & Zafira Dona 

Eline Baerts kreeg Zafira Dona als veulen in 2004. “Ik maakte haar zelf zadelmak en in de basissport doorliepen we alle klassen. In 2020 reden we ZZ Zwaar en bleven onze scores steken. We maakten toen de overstap naar de Working Equitation en daardoor werd Zaf lichamelijk sterker en stabieler in de dressuur. We pakten daarna de reguliere dressuur weer op en reden binnen een jaar van het ZZ Zwaar naar de Grand Prix. Daarmee kwam echt een meisjesdroom uit! Toch moest het allermooiste moment nog komen. Dat was in 2022, tijdens het WK Working Equitation. Daar startten we voor het Nederlandse team. Zaf was toen achttien jaar en topfit. Toch besloot ik dat ze definitief met wedstrijdpensioen mocht. Ze had me al zoveel gegeven en twee hele grote dromen waargemaakt. Onder toeziend oog van mijn teamleden nam Zaf afscheid van de sport. Een heel mooi en emotioneel moment.

Daarna heb ik haar rustig afgetraind en nu rijd ik haar nog vier keer per week. Zaf wordt ook gereden door een vriendin van mij en mijn zoontje (10) zit er soms op. We doen alleen nog leuke dingen en rijden niet meer met de intensiteit van vroeger. We maken bosritten en soms gaat Zaf nog mee naar een koeientraining. In de bak laat ze zien dat ze niet alles verleerd is. Als je een serie wilt rijden, voelt ze zich nog een prinsesje. Ik merkte wel dat ze wat stijver werd. Ze begint wat artrose te krijgen en dus heb ik haar onlangs laten inspuiten in de hals. Een stille droom is om nog een keer een eitje uit haar te spoelen. Ze is een Grand Prix-keurmerrie en een veulen van haar zou mijn droom helemaal compleet maken. Maar ze gaat hier nooit meer weg. Ze mag heerlijk van haar pensioen genieten. Dat heeft ze echt verdiend.”

 Linsey Manten & Zamzam 

ACSI Zamzam (20) kwam onder Alice Naber-Lozeman aan start op het EK eventing en liep op viersterrenniveau. Inmiddels is hij drie jaar met prepensioen bij Manege ’t Hoogt in Utrecht. Linsey Manten werkt daar en rijdt op ZamZam. “Met manege-eigenaar Thijs Visscher liep Zamzam in de L-eventing. Ruim twee jaar geleden vroeg hij of ik Zamzam dressuurmatig wilde trainen. Ik ben ook wedstrijden gaan rijden en begon in de B. Dit voorjaar staat ons M1-debuut op de planning. Waarschijnlijk is dit het hoogste niveau dat Zamzam nog zal starten. Hij is nog fit, maar in het verleden is hij een keer met zijn been in het prikkeldraad beland. In de winter is dat been wat dikker. Hij loopt dan iets stijver en heeft een goede warming-up nodig. Maar hij doet hartstikke goed zijn best en vindt het werk nog erg leuk.”
Anderhalf jaar geleden stopte Thijs met de eventingwedstrijden en sindsdien mag Zamzam ook ruiters in de manegelessen blij maken. “Ik rijd  zo’n vier à vijf keer per week op hem en in totaal loopt hij zo’n twee uur per dag. Zamzam is heel braaf voor minder ervaren ruiters en zij vragen er ook niet zoveel van. Die lessen zijn minder intensief voor hem. In de manegelessen is ieder week een ander thema. De ene keer is dat dressuur, de andere keer springen of spelletjes doen. Dat zorgt ook voor veel afwisseling in zijn week. Zelf rijd ik Zamzam voornamelijk dressuurmatig en een keer per week springen we. Ondanks al zijn ervaring zou ik Zamzam geen typische schoolmaster noemen. Zo is hij ook niet verkocht. Het is echt een paard met een mening. Je moet het echt samen met hem doen en hij geeft het je niet cadeau. Maar als je eenmaal een band met hem hebt, doet hij het voor je.”

 Berber Bakker & Flicka 

Berber Bakker vormt al vijftien jaar een combinatie met de Haflingermerrie Flicka. “We waren allebei elf jaar toen we elkaar leerden kennen. Flicka was eerst mijn verzorgpony en na vier jaar kochten we haar. We reden de eerste jaren recreatief en begonnen in de B dressuur bij de pony’s. Vorig jaar april haalde ze haar sportpredicaat (Z1+3) bij de paarden. Flicka was toen 25. Vanuit het stamboek kreeg ik te horen dat dit echt een uitzonderlijke prestatie is. Eigenlijk was het sportpredicaat helemaal niet mijn doel. Ik was al blij als ik een keer M1 kon rijden! Toen dat lukte, hebben we onze grenzen steeds verder verlegd. Ik merkte wel dat de Z-oefeningen wat zwaarder voor haar werden. Daarom had ik besloten dat ze na het behalen van het sportpredicaat met actief pensioen mocht.

Nu rijd ik haar drie keer per week. We maken veel buitenritjes, longeren en doen mee aan TREC-clinics. Soms trainen we nog in de bak en daar is ze fanatieker dan ooit. Mensen verwachten niet dat Flicka 26 is. Bijna wekelijks hoor ik: ‘Oh, is ze echt zo oud?!’ Ze heeft een iets langere warming-up nodig, maar verder merk ik weinig qua ouderdomskwaaltjes. In het verleden heeft ze meerdere gezondheidsproblemen gehad, zoals een darminfectie en hoefbevangenheid, maar met het juiste management houden we dit goed onder controle. Ik probeer Flicka wel zo fit mogelijk te houden, omdat ze paardenastma heeft. Juist door te rijden heeft ze daar minder last van. Bovendien wordt ze vervelend en ongeduldig als ik niks met haar doe. Ze wil heel graag wat doen en zolang het kan, blijven we de dingen doen waar we samen blij van worden.”

Wil je meer zien van dit gebied? Bekijk de video!