Veel topruiters hebben een vaste groom, die ze in de aanloop naar een groot kampioenschap veel werk uit handen geeft. Dressuuramazone Emmelie Scholtens vormt daarop een uitzondering. Ze zegt: “Voordat onze dochter Micky (2) werd geboren, regelde ik de wedstrijden samen met mijn partner Jeroen. Hij blijft nu vaker bij haar thuis en daardoor ben ik gewend om alles zelf te regelen. Ik denk ook niet dat ik het nog zou kunnen hoor, om bijvoorbeeld een ander de vrachtwagen te laten besturen. Ik heb geen vaste groom, maar gelukkig ging mijn vriendin Hilde Sanders mee naar Parijs. Het was heel fijn dat ze erbij was!”  

Vorig jaar ging Hilde al mee naar CHIO Rotterdam, Jumping Amsterdam, Indoor Brabant, Lyon en het EK in Riesenbeck. Hilde: “Ik kan niet alle wedstrijden mee, maar vind het superleuk om te doen. Samen met mijn vriend Sjoerd van Leeuwen run ik Stal Leeuwenhof, waar we merries en hengsten keuringsklaar maken. Ik ben dus gewend om met hengsten te werken. Al is Indian Rock wel heel makkelijk in alles. Het is een dekhengst, maar hij gedraagt zich totaal niet zo.” Emmelie beaamt: “Indian Rock heeft veel gedekt, maar andere paarden boeien hem niks. Op internationale wedstrijden zit je met de paarden vaak dicht op elkaar, dus het scheelt enorm dat hij zo makkelijk is. Hij vindt alles prima en is een sociaal paard. Hem vervoeren gaat ook altijd goed.” 

Voorbereiding 

Bij het vervoer van een toppaard komt heel wat kijken. Zo moesten voor vertrek naar Parijs alle papieren en accreditaties in orde worden gemaakt en werd Indian Rock al een paar dagen getemperatuurd. Daarnaast moest Emmelie een ‘Horse Health Self-Certificaat’ invullen. Daarin verklaart de ruiter dat zijn paard gezond is en bijvoorbeeld geen tekenen van Rhino heeft. Ook kwam de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) op de dag van vertrek langs. “De Olympische Spelen vraagt meer papierwerk dan een ‘normale’ internationale wedstrijd. Daarnaast zijn er meer eisen. Zo moest er een temperatuurmeter in de vrachtwagen komen, want het mag niet te warm worden in het wagentje. Het paardenwelzijn wordt met dit soort evenementen extra in de gaten gehouden en dat is natuurlijk een goede zaak”, vertelt Emmelie.  

Eigen voer
“Het is voor de paarden erg belangrijk dat ze tijdens de reis en op de wedstrijd hun eigen voer krijgen. We namen voldoende hooi, kuilvoer, brokken, muesli en slobber mee. En héél veel wortels, appels en bananen. Daar is Indian Rock gek op”, lacht Emmelie. “Daarnaast gebruikten we supplementen, omdat het tijdens de Spelen warm was, en namen we water mee in jerrycans. Verder gingen eigenlijk alle paardenspullen mee die ik thuis gebruik. Dus zadel, hoofdstel, dekens, beenbeschermers, EHBO-koffer, enzovoorts. Ik houd van effectief inruimen en ben niet iemand die allemaal onnodige dingen meeneemt. De meeste dingen weet ik wel uit mijn hoofd, maar voor Parijs maakte ik nog een lijstje. Daarop stonden bijvoorbeeld oortjes om les te krijgen en verlengkabels.”

Vertrek 
Donderdagavond 25 juli vertrokken Emmelie en Hilde rond 23.00 uur vanuit Gorinchem. “We zetten eerst Indian Rock in de tweepaardsvrachtwagen en vervolgens alle spullen. Het was een beetje passen en meten, maar Indian Rock is heel braaf. Hij stond gewoon rustig te wachten en wij konden er van alles naast zetten”, lacht Hilde.  

Om Indian Rock zo goed mogelijk te beschermen droeg hij tijdens de reis beenbescherming. “Om de voorbenen droeg hij springschoenen en dikke lappen met bandages eromheen. Om de achterbenen had hij transportbeschermers. Onderweg had hij ook een dunne vliegendeken op.”

Comfortabele reis  
De Anemone-vrachtwagen van Emmelie is van alle gemakken voorzien, zodat Indian Rock zo prettig mogelijk kan reizen. “We gebruiken bijvoorbeeld gedimd blauw licht voor ’s nachts. Ook zit er een ventilator in de vrachtwagen, om hem onderweg koel te houden, en hadden we de ramen een klein beetje open”, vertelt Hilde. “Daarnaast was de temperatuurmeter in de vrachtwagen handig, maar controleerden we het paard ook zelf handmatig door de temperatuur in de hals en onder de deken te voelen. Onderweg oogde hij fris en hebben we hem niet getemperatuurd, maar bij aankomst gebeurde dit wel weer”, legt Hilde uit. Via de camera in de cabine konden Hilde en Emmelie Indian Rock ook in de gaten houden. 

Tussenstop  
Tijdens de hele reis had Indian Rock onbeperkt hooi tot zijn beschikking. Emmelie: “Onderweg zijn we twee keer gestopt om te kijken of hij nog wilde drinken en slobber wilde eten. Ik geef hem tijdens een langere reis altijd een beetje slobber onderweg, zodat hij genoeg vocht binnenkrijgt. Zodra ik voer, maak ik de paarden altijd even los. Tijdens een langere reis is het namelijk belangrijk dat ze af en toe met hun hoofd naar beneden kunnen. Zo kan het slijm eruit, want dit kan anders voor problemen zorgen. Daarnaast is het voor een langere reis belangrijk dat je weet of je paard wel op de wagen durft te plassen. Gelukkig plast Indian Rock makkelijk onderweg, dus hoefden we ons daar geen zorgen over te maken.” 

Aankomst  

Rond 04.30 uur arriveerden Hilde en Emmelie in Parijs. “Dat was helaas wel een hele zoektocht en niet goed aangegeven. Ook duurde het even voordat we het terrein op konden. Bij aankomst hebben we snel de spullen van de wagen gehaald, want Indian Rock wilde er graag vanaf. Daarna werd hij door de dierenarts nagekeken en was er een paspoortcontrole. Indian Rock stond daar op stro, net zoals thuis. Gelukkig had hij op stal zijn rust snel gevonden”, vertelt Hilde, bij wie Indian Rock tijdens de Spelen in goede handen was.   

Zenuwachtig
Hilde, Emmelie en Indian Rock verbleven tien dagen in Parijs. Hilde: “Zondag 4 augustus reden we rond 14.00 uur weer weg. Jeroen was ons met de trein achterna gereisd en ging op de terugweg mee met de vrachtwagen. Die reis verliep voorspoedig. Onderweg zijn we één keer gestopt. Het was een prachtige ervaring om mee te maken! In de Grand Prix Special liepen wat dingen niet zoals we hoopten. Maar ik was erg blij dat Emmelie zich voor de afsluitende Kür kwalificeerde en supertrots dat ze daar zo’n fijne en goede proef reed. De Kür ligt Emmelie altijd goed, maar dit keer kon ik er extra van genieten. Als je ze dan zo’n stadion ziet binnenrijden, echt geweldig!” 

Hoe ervaarde Emmelie haar olympische debuut? “Als je erop terugkijkt, merk je nog meer hoe bijzonder het was. Iedereen heeft natuurlijk de plaatjes van de ring gezien, maar dat was echt mega mooi! Aan de ene kant vond ik het jammer dat ik niet mijn topvorm had. Ik reed voor mijn gevoel niet de beste wedstrijd van het seizoen. Maar ik heb erg genoten en vind het supermooi dat ik dit heb meegemaakt. Een prachtig moment was bijvoorbeeld toen we als team samen in de ring mochten trainen. Die vier paarden samen zorgden echt voor kippenvel. En het moment dat je daar de baan binnenrijdt, met die megatribunes en al die Oranjefans… Dat was zo gaaf! Ik kreeg ook zoveel leuke en lieve berichten, echt heel bijzonder!”  
Emmelie sloot haar individuele Kürfinale af met 81,75% en een elfde plaats. Met het team eindigde ze in de landenwedstrijd als vierde.

Emmelie en haar partner Jeroen Witte hebben een tweepaardsvrachtwagen in hengstenuitvoering, afkomstig van KNHS-partner Anemone Horse Trucks. Toevallig - of misschien ook niet - heeft ook Hilde dezelfde vrachtwagen. Emmelie: “We hebben altijd al vrachtwagens van Anemone gehad en dat bevalt ons heel goed. We hebben een Renault-Master MTM, met een dubbele cabine. Daardoor heb je voorin wat meer ruimte. Wij vinden de opbouw van MTM zeer goed en heel solide en sterk. We hebben veel (jonge) hengsten, dus voor ons is het belangrijk dat een vrachtwagen degelijk is. Voor de veiligheid hebben de paarden een mat aan de achterkant en zijkant. Je kunt mega op dit wagentje vertrouwen en de paarden reizen er prettig in. Ik rijd er heel graag in.” Emmelie en Jeroen hebben een bijpassende tweepaardstrailer in hengstenuitvoering. “Die combinatie werkt fijn, maar naar Parijs hadden we maar één paard mee en kozen we alleen voor de vrachtwagen.”